Dag 31 Maandag 12/6 Rustdag

Ik zit nu in een barretje verse jus d’orange te drinken tegenover het klooster. Inschrijven is pas om 12u, dus nog 2 uur wachten. Wat rondgelopen en foto’s gemaakt.

Door m’n afweikende reisschema ben ik inmiddels m’n vaste maatjes kwijtgeraakt. Soms wel contact met “nieuwe”, maar de sfeer is anders dan in het begin. Zo vlak voor “de finish” is dat vaak het thema. Wanneer ga je terug, ga je naar Finisterre, hoeveel heb jij gelopen. Er lijkt ook meet “competitie-drang” waar ik natuurlijk gek bij afsteek door juist zo kort mogelijke afstanden te willen lopen. Contacten zijn erg oppervlakkig. Dan zijn er ook de groepjes fietsers, Italianen, Spanjaarden. Die hebben genoeg aan elkaar en spreken ook geen engels. Maken wel een hoop misbaar ‘s ochtends met opstaan: fluisteren net te hard, gaan op de gang luidruchtig hun rugzak inpakken, slaan met pleedeuren. En sommigen sturen dan ook nog hun rugzak op naar de volgende herberg, die ze alvast gereserveerd hebben.

Mopper, mopper, waar is m’n Camino-gevoel?

En hoppa, het is weer terug: Ik liep even het kloosterterrein op, kwam een monnik tegen die mij in (native?) english vroeg of ik een pelgrim was, of anders een hele goed “impersonation:. Dacht dat ik voor een stempel kwam, maar dus voor registratie. Dat kon nog niet, maar ik kon wel vast m’n rugzak achterlaten, zodat ik wat makkelijker kon bewegen. Ja hoor, Lucas in het klooster. De policy is tussen 13.30 en 16.30 binnen of buiten, de poort gaat dicht. Gekozen voor binnen, er zijn twee binnenplaatsen, en ik zit nu aan de rand van het klooster op een boomstronk.

Ondertussen m’n slaaphemd gewassen, nou ja, ik doe maar wat want ik heb geen idee hoe een handwas gaat. Meestal smeer ik er wat zeep op en wrijf de boel tegen elkaar en dat door dingen. Nergens Sunlight te krijgen, voor handwas hebben ze van de grote blokken geloof ik. We zien wel.

Dit klooster lijkt wel een eigen universum, inderdaad erg vredig. Ook al zit ik buiten, buitengeluiden komen niet of erg gedempt door.

Note for future Lucas: je hoeft niet meer op je hoede te zijn; je bent voorbereid. Je hoeft ook niet uit te werken hoe je niet op je hoede hoeft te zijn.

Na half 5 was het wel een beetje gedaan met de rust; een buslading pubers van een internationale school ergens in het midden oosten werd gedumpt. Verder wel geweldig om die energie te zien.

Leuk was ook nog om Bodee tegen te komen, degene van de pasta een paar dagen terug. Ze had nog steeds last met lopen. ‘s avonds naar het Vesper geweest, ik snapte er niet veel van alhoewel ik wel af ern toe “spiritus sanctus” opving. Dat is voor mij dan wel weer voldoende. En het gezang van de monnikken uiteraard.

Dit bericht is geplaatst in Pelgrimstocht. Bookmark de permalink.